Roes bestaat uit Judith Oosterwijk (1998) en Sophie Laurence (1998) en maakt voorstellingen over thema’s die spelen, op grote en kleine schaal. Want hoe jij je beweegt, loopt dat niet synchroon aan hoe de wereld verandert? Door middel van scherpe, ritmische teksten nemen ze je mee in hun wereld, waarbij ze niet bang zijn scherpe randjes op te zoeken. Het mag best schuren. Graag zelfs! Hun visie op mens en maatschappij vertolken ze door middel van hun gedeelde liefde: muziek. Kleinkunst met invloeden van jazz, folk en stiekem ook wel Beatlesgitaartjes. Ze staan allebei bekend om hun rode haren, eigenwijze blikken en scherpzinnigheid. Ze vormen een goed duo, niet per sé door al deze overeenkomsten, maar vooral doordat ze elkaar aanvullen. Waar Judith de neiging heeft te verdwalen in haar melancholie en in details, is Sophie recht door zee en behoeder van de grote lijnen. Samen doen ze aan lullen én poetsen.
